با ظهور و بروز پدیده گوشی‌های هوشمند و همه‌گیر شدن آن مفهوم جدیدی به نام شبکه‌های موبایلی به وجود آمد که باعث کشف شدن استعدادهای شگرفی در زمنیه صنعت، سیاست، فلسفه و علم شد. احتمالا در طول روز پیغام‌های زیادی در شبکه‌های موبایلی برای شما می‌آید که در برخی از آن‌ها اطلاعات عجیب و به نظر مهمی یافت می‌شود. بیایید یکی از این پیغام‌هایی را که در تلگرام برای من آمده با هم مرور کنیم.
به نام او
ای نام تو بهتـرین سرآغاز
بی‌نام تو نامه کی کنم باز
این تابستان به دلیل علاقه‌ای که به درس و دانشگاه داشتم تصمیم گرفتم که ۳ واحد درس شیرین ریاضی بردارم که هر چه زودتر از تحصیل فارغ شوم و فوق دیپلمم عزیزم را در آغوش بگیرم.
بخاطر همین هم دوشنبه‌ها و سه‌شنبه‌ها خواب را به خود حرام می‌کردم و در پی طلب علم از این سر تهران به آن سر تهران می‌رفتم. البته من را از این مسافت طولانی باکی نیست؛ همانطور که گفته‌اند «علم اگر در ثریا باشد مردانی از سرزمین پارس بدان دست خواهند یافت.» یافت‌آباد که دیگر دورتر از ثریا نیست.
استاد خوب و با کمالاتی داشتیم. سنی ازش گذشته بود و غبار روزگار موهایش را سپید کرده بود اما این گرد پیری بر دلش کارگر نیفتاده بود و دلش همچون نوجوانان شاد و قبراق بود. در اولین جلسه از کلاس معادله‌ای پای تخته نوشت و گفت چه کسی قادر به حل این سوال است؟! و وقتی که دید دانشجویان همچون بُز به او نگاه می‌کنند دو دستش را به نشانه شکر بالا آورد و لب به دعا گشود که خداوندا! شکرت بابت این کلاس که از این کودن‌تر نمی‌شود. همه به مصداق آیه شریفه: «صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لا یَعْقِلُونَ» هستند.
تا آخر ترم استاد می‌آمد و درسش را می‌داد و می‌رفت و گاهی در این بین به جهت تنبیه ما سرکوفتی هم می‌زد که این جمع ۲۰ نفره اگر بگوییم هر نفر به طور متوسط ۱۲ سال تا به اینجا درس خوانده باشد جمعا می‌شود ۲۴۰ سال و اگر این مدت به جای درس خواندن با انگشت کوچک‌تان زمین را کنده بودید الان یک چاه آرتزین حفر کرده بودید که تمام ایران را آب می‌داد.
اما دریغ از گوش شنوا، ما همه خفته بودیم و هوش و حواس از کلاس رُفته و ذهن سیال خیال ما در جای دیگری پرواز می‌کرد. کلاس‌های ریاضی به همین ترتیب گذشت تا به «یوم الحساب» رسیدم که البته آن را هم با بازیگوشی گذراندیم و دل خوش کردیم به این حدیث مجعول که «نمره دست استاد است، امتحان بهانه است» و به این گونه تابستان پایان یافت.
و من خوش حال و سربلند که با افتخار می‌توانم بگویم این تابستان هم به بطالت گذشت.
چند وقت پیش بود که دیدم بعضی از دوستان در مورد فیلم «Ex Machina» بحث می‌کنند. بخاطر موضوع فیلم که مربوط به علم روباتیک و هوش مصنوعی می‌شود علاقه‌مند شدم که این فیلم را ببینم و بالاخره چند هفته پیش توانستم با هر زحمتی که بود قریب به ۲ ساعت بنشینم جلوی مانیتور و این فیلم را ببینم.
داستان فیلم از این قرار است که یک برنامه نویس جوان بعد از موفقیت در یک مسابقه به ویلای کوهستانی یک دانشمند برای تعطیلاتی یک هفته‌ای دعوت می‌شود.
در آنجا متوجه می‌شود که قصد دارند از او برای آزمایش یک روبات با هوش مصنوعی بالا استفاده کنند. بین برنامه نویس جوان و روبات یک رابطه عاطفی شکل می‌گیرد و در نهایت روبات بعد از کشتن دانشمند (خالق خودش) و زندانی کردن برنامه‌نویس جوان از ویلا فرار می‌کند.
چو عمرم مدتی با گل گذر کرد
کمال همنشین در من اثــر کرد
خبر کوتاه بود:
ابوعزائیل خطاب به داعش: گوشتتان را کباب می‌کنیم
به گزارش ایران خبر به نقل ازدیلی میل، ابوعزرائیل، یک عراقی مشهور مخالف داعش به تازگی فیلمی منتشر کرد که در آن یک تروریست داعشی را زنده زنده سوزاند و او را از یک تیر برق در شهر "بیجی" عراق آویزان کرد.
وی پس از این اقدام خطاب به تروریستهای داعش اعلام کرد: " داعش، این سرنوشت شما خواهد بود. ما گوشت شما را کباب می کنیم." سپس به طرف این تروریست رفت و با یک تیغه تیز بخشی از گوشت پای او را تراشید و به سمت دوربین لبخند زد.ابوعزرائیل فردی است که این روزها نامش لرزه به تن داعشی ها و تروریستها در عراق می اندازد. وی پیش از فعالیت در عرصه مبارزه با داعش، مدرس رشته تربیت بدنی در یکی از دانشگاه‌های عراق بود.
داشتم در فیسبوک چرخ می‌زدم که چشمم به صفحه‌ای مذهبی افتاد که عده‌ای بچه حزب‌اللهی در آن فعالیت می‌کردند و به شبهات پاسخ می‌دادند. در این بین یک نفر را دیدم که قصد داشت به شبهه‌ای پاسخ دهد. شبهه از این قرار بود که:
حضرت محمد (ص) درغگو است (نعوذبالله) و از جانب خدا به پیامبری برگزیده نشده، حالا پاسخ این دوست به شبه جالب بود.
از نظر علم روانشناسی افراد تنها زمانی دروغ می‌گویند که بخواهند به منفعتی برسند. چرا یک نفر باید دروغ بگوید و پای دروغش ۳ سال در شیب ابیطالب بماند، جایی که گاهی جزء هسته خرما چیزی برای خوردن یافت نمی‌شد و کلی سختی در این راه بکشد؟!
قبل از هر چیز خیلی دوست دارم بدانم این دلیل روانشناسانه را از کجا آورده‌اند؟! خوب بود قبل از گذاشتن این پست عبارت «دلایل دروغگویی» را گوگل می‌کرد. همچنین بد نبود کمی هم تاریخ مطالعه می‌کرد. یک آقایی به نام سید علی‌محمد باب بودند که یک روز ادعای پیامبری کردند و بعد از گذشت شش سال از این ادعا در تبریز به دستور امیرکبیر تیرباران شدند. یعنی سر یک ادعای دروغ جانش را از دست داد.
پی‌نوشت: لطف پا را اندازه گلیمتان دراز کنید و به قدر سوادتان حرف بزنید.
کیفیت پایین خودروها در کنار مشتری نامداری و قیمت بالا، دست به دست هم دادند تا بالاخره صبر مردم سرآید و کمپین «خرید خودری صفر ممنوع» را در شبکه‌های اجتماعی راه بی‌اندازند که شاید با این تحریم داخلی خودروسازها کمی به خودشان بیایند.
نتیجه این کمپین این شد که صنعت خودروسازی با رُکود مواجه شد. دیشب در اخبار ۲۰:۳۰ اعلام کردند که برای نجات صنعت خودروسازی از این رُکورد طی جلسه‌ای به این نتیجه رسیدند که به خودرسازها وام بدهند و قیمت خودرو را افزایش دهند!
وا عجبا! مردم بخاطر قیمت بالا خودروساز را تحریم کردند و شما به این نتیجه رسیدید که قیمت خودرو را بالا ببرید؟!
در ادامه و پیرو حمایت از خودرساز برای خروج از رُکود چند پیشنهاد هم دارم:
۱- در کنار بالا بردن قیمت خودرو برای حمایت از خودروسازان داخلی خوب است که در کنار مالیت بر ارزش افزوده، مالیت برای حمایت از خودروساز داخلی را هم اضافه کنیم که در هر بار خرید مبلغی به جیب خودرسازان واریز شود.
۲- به عوارضی‌ها ابلاغ کنید که از این به بعد مبلغ عوارض را دو برابر کنند تا نصفی از آن به حساب خودرسازها برود.
۳- یارانه را قطع کنید و به خودرسازها بدهید، طفلکی‌ها گناه دارن در رُکود ماندند.
۴- یک روز را اعلام کنید و از قبل اطلاع رسانی کنید تا مردم به صورت کاملا خود جوش! در حمایت از خودرسازان به خیابان‌ها آمده و در حین راهپیمایی شعار‌های در حمایت از از خودرسازان داخلی سر دهند.
پی‌نوشت: پیشنهادات زیاد بود و این چند مورد فوق‌الذکر را جهت نمونه عرض کردم، الباقی باشد تا در قالب یک بسته پیشنهادی تر و تمیز و شیک به وقتش ارائه کنم.
پی‌نوشت ۲: تا قمر در عقرب است / بخت ما چنین است
آمـده‌ام کـه تا بـه خود گوش کـشان کـشــانمـت
بی‌دل و بی‌خودت کنم، در دل و جان نشانمت
آمـده‌ام بــهار خـوش پیش تـو ای درخـــتِ گُل!
تا که کنار گیرمت خوش خوش و می‌فشانمت
آمـده‌ام کـه تا تــو را جلوه دهم در این ســــــرا
هـمـچــو دعـای عاشقان فوقِ فلک رسانمت
جــان روانِ من تویی، فاتحه خوانِ من تویی
فاتحه شو تو یک سری تا که به دل بخوانمت
صــیـدِ منی، شکارِ من، گرچه ز دام جَسته‌ای
جــــانـبِ دام بـــاز رو ور نَــرَوی بِــرانـمــت
از حَدِ خاک تا بشر چند هزار منزل است
شهر به شهر بُردمت، بر سرِ ره نَمانمت
پی‌نوشت: برای سرآغاز چندین متن آماده کردم اما در نهایت به این نتیجه رسیدم هیچ‌چیز بهتر از یک غزل از مولانا نیست.
