آمـده‌ام کـه تا بـه خود گوش کـشان کـشــانمـت
بی‌دل و بی‌خودت کنم، در دل و جان نشانمت
آمـده‌ام بــهار خـوش پیش تـو ای درخـــتِ گُل!
تا که کنار گیرمت خوش خوش و می‌فشانمت
آمـده‌ام کـه تا تــو را جلوه دهم در این ســــــرا
هـمـچــو دعـای عاشقان فوقِ فلک رسانمت
جــان روانِ من تویی، فاتحه خوانِ من تویی
فاتحه شو تو یک سری تا که به دل بخوانمت
صــیـدِ منی، شکارِ من، گرچه ز دام جَسته‌ای
جــــانـبِ دام بـــاز رو ور نَــرَوی بِــرانـمــت
از حَدِ خاک تا بشر چند هزار منزل است
شهر به شهر بُردمت، بر سرِ ره نَمانمت
پی‌نوشت: برای سرآغاز چندین متن آماده کردم اما در نهایت به این نتیجه رسیدم هیچ‌چیز بهتر از یک غزل از مولانا نیست.
